Η λεχώνα και η χελώνα

Η συγγραφή αυτών των μικρών ιστοριών ξεκίνησε σε μια στιγμή κεφιού, από μια φράση που κάθησε στο κεφάλι μου ενώ τηγάνιζα ψάρια στην αυλή, ισορροπώντας στο ένα πόδι γιατί το άλλο ήταν εγχειρισμένο. Ανέβασα την πρώτη μικρή ιστορία στο facebook εκείνη την Κυριακή, εγκαινιάζοντας μια φάμπρικα που κράτησε πολλούς μήνες. Ανέσυρα με την ευκαιρία κι άλλες που είχαν γραφτεί εδώ και χρόνια. Η ανταπόκριση των φίλων και γνωστών με έκανε να μπαίνω κάθε Κυριακή στο καλούπι της συγγραφικής δουλειάς που τόσο αγαπώ και τόσο αποφεύγω. Κουβαλάω αυτές τις ιστορίες πολλά χρόνια. Οι περισσότερες είναι στιγμιότυπα από τη ζωή τη δική μου και της οικογένειάς μου. Αγαπημένα πρόσωπα συνέβαλαν με ό, τι και όπως το θυμόταν ο καθείς και η κάθε μια. Οι αναμνήσεις τους διασχίζουν σαν μικρές αστραπές αλήθειας τα κείμενά μου. Τα υπόλοιπα είναι, ελπίζω, κάτι σαν παραμύθι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)